Ως έγκυος, γεννιέσαι με μια πληθώρα συμβουλών, καθοδηγήσεων και προειδοποιήσεων. Είναι δύσκολο να κατανοήσεις τι πραγματικά πρέπει να ακολουθήσεις και τι είναι απλώς μύθοι.
Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την άσκηση κατά την εγκυμοσύνη, υπάρχουν πολλοί επίμονοι μύθοι που κάνουν τις περισσότερες εγκύους να πιστεύουν ότι πρέπει να παραμείνουν εντελώς ακίνητες μέχρι να γεννηθεί το παιδί.
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά οφέλη από τη φυσική δραστηριότητα κατά την εγκυμοσύνη και δεν υπάρχει τόσος λόγος ανησυχίας. Οι έγκυες γυναίκες έχουν στην πραγματικότητα σημαντικά λιγότερους τραυματισμούς από αθλήματα σε σύγκριση με τις γυναίκες που δεν είναι έγκυες. Αυτό πιθανώς συμβαίνει επειδή τείνουν να είναι πιο προσεκτικές ως έγκυες και συνήθως αποφεύγουν επικίνδυνα αθλήματα.
Γενικά, δεν πρέπει να κρατάς πίσω από τον αθλητισμό και την άσκηση ως έγκυος, ακόμη και αν ίσως έχεις ακούσει το αντίθετο. Εδώ εξετάζουμε μερικούς από τους πιο κοινούς μύθους σχετικά με την άσκηση κατά την εγκυμοσύνη.
5 μύθοι για την άσκηση ως έγκυος
1) “Όταν ασκούμαι, το παιδί μου δεν παίρνει αρκετό οξυγόνο”
Όταν είσαι έγκυος, το σώμα σου παράγει μια επιπλέον ποσότητα αίματος περίπου 1,3 λίτρα. Όταν ασκείσαι και οι μύες σου είναι σε εργασία, και επομένως χρειάζονται περισσότερο αίμα, υπάρχει ακόμα περισσότερη από όση χρειάζεται για να πάρει το παιδί σου τη διατροφή και το οξυγόνο που χρειάζεται.
2) “Θα υπερθερμανθώ κατά την άσκηση, κάτι που μπορεί να βλάψει το παιδί μου”
Ίσως έχεις παρατηρήσει ότι ιδρώνεις περισσότερο από ό,τι πριν μείνεις έγκυος. Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Ως έγκυος, η ροή του αίματος προς το δέρμα αυξάνεται, γεγονός που σημαίνει ότι αρχίζεις να ιδρώνεις πιο γρήγορα όταν η θερμοκρασία του σώματός σου αυξάνεται.
Επιπλέον, έχεις και πιο βαθιά αναπνοή ως έγκυος. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μεγαλύτερη ανταλλαγή αέρα, και μέσω του αέρα που εκπνέεις, γίνεται απελευθέρωση θερμότητας.
Το έγκυο σώμα έχει λοιπόν διαδικασίες που προσφέρουν επιπλέον προστασία από την υπερθέρμανση, οπότε δεν είναι κάτι που πρέπει να ανησυχείς.
3) “Όταν είμαι έγκυος, πρέπει να μειώσω το επίπεδο δραστηριότητάς μου”
Αν είσαι συνηθισμένη σε υψηλό επίπεδο φυσικής δραστηριότητας, είναι μόνο καλό να το διατηρήσεις κατά την εγκυμοσύνη σου. Μπορείς άνετα να τρέχεις, να κάνεις προπόνηση καρδιο ή ενδυνάμωσης ενώ είσαι έγκυος. Απλώς πρέπει να θυμάσαι να ακούς το σώμα σου. Αν αρχίσεις π.χ. να νιώθεις άσχημα ή να έχεις συσπάσεις, μπορεί να είναι καλή ιδέα να κάνεις ένα διάλειμμα από την άσκηση ή να γυμναστείς λιγότερο εντατικά. Αλλιώς, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να ασκείσαι κατά την εγκυμοσύνη, και είναι στην πραγματικότητα μόνο ωφέλιμο για σένα και το παιδί σου.
4) “Δεν έχει καμία υγειονομική επίδραση το να περπατάς ή να ποδηλατείς ως έγκυος”
Η άσκησή σου δεν χρειάζεται να είναι πολύ σκληρή και έντονη για να έχει ευεργετική επίδραση. Η ήπια φυσική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει στην προστασία από πολλές ασθένειες όπως ο διαβήτης και οι καρδιοαγγειακές παθήσεις. Ακόμη και με φυσική δραστηριότητα χαμηλής έντασης, όπως μια βόλτα ή ποδηλασία, βελτιώνεται η σύνθεση των λιπιδίων στο αίμα. Αυτό συμβαίνει επειδή οι μύες σου γίνονται καλύτεροι στο να μετατρέπουν το λίπος σε ενέργεια. Έτσι, αξίζει τον κόπο να κάνεις ήπια άσκηση ως έγκυος.
5) “Για να μπορώ να στηρίξω την μεγάλη κοιλιά, πρέπει να κάνω πολύ προπόνηση κορμού ως έγκυος”
Υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτόν τον μύθο. Είναι αλήθεια ότι είναι πλεονέκτημα να γυμνάζεις το εσωτερικό μυϊκό κορσέ, δηλαδή τους εσωτερικούς και εξωτερικούς λοξούς κοιλιακούς μύες και τον εγκάρσιο κοιλιακό μυ. Όταν το κάνεις, η γενική στάση του σώματος και η σταθερότητα ενισχύονται, γεγονός που μπορεί να προλάβει τυπικά προβλήματα εγκυμοσύνης όπως πόνους στην πλάτη και τη μέση.
Μετά την 20η εβδομάδα της εγκυμοσύνης, ωστόσο, συνιστάται να μην γυμνάζεις τον ευθύ κοιλιακό μυ. Αυτό συμβαίνει επειδή η κοιλιά, σε αυτό το σημείο της εγκυμοσύνης, έχει γίνει τόσο μεγάλη που πιέζει τους μύες προς τα πλάγια. Έτσι, μόνο ο συνδετικός ιστός μένει στη μέση, ο οποίος δεν μπορεί να γυμναστεί.
Αν γυμνάσεις τον ευθύ κοιλιακό μυ μετά την εβδομάδα 20, η κοιλιά θα σηκωθεί σε μια αιχμή στη μέση. Αυτό δεν είναι επικίνδυνο και μόλις η άσκηση της κοιλιάς τελειώσει, η κοιλιά θα επιστρέψει στη φυσιολογική της μορφή. Είναι απλώς περιττό, καθώς δεν γυμνάζεις κανέναν μύο. Γι' αυτό, είναι καλύτερο να επικεντρωθείς στην ενίσχυση του εσωτερικού μυϊκού κορσέ.
